Travelling with Lou

Hallo allemaal!
Het heeft deze keer wat langer geduurd dan wij hadden gewild, maar stiekem hadden we een beetje haast. Inmiddels hebben we namelijk onze eindbestemming met ons 2e busje (Lou heettie) al weer bereikt (een trip van Melbourne naar Sydney). Daarbij bleek het een hele afstand (wat we wel al wisten) en met een eerste reis eerst nog in tegengestelde richting om the Great Ocean Road aan te doen, waren het gewoon heel veel KM's voor 6 dagen. Over ons busje hadden we overigens niet te klagen... een wat luxere uitvoering dan onze Shaggie (en inclusief TV deze keer, belachelijk!!! en heel irritant, want we stoten ons hoofd er steeds aan).
Maar goed... eerst nog even terug naar waar we ons laatste verhaaltje afsloten....

We hebben nog een mooi trip gemaakt met de Ferry naar Bruny Island waar we op een camping stonden vlak aan zee en 's avonds een poging hebben gedaan tot het spotten van Pinguins (helaas echter geen gezien). Het bleek een relatief rustig eiland (ondanks vakantieperiode) en we hebben de volgende dag nog een mooie wandeling gemaakt. En ja... toen tikten echt de laatste dagen op Tasmanie weg en hebben we nog een wasmiddag gehad en zijn we richting onze vertrekplaats getoerd. Toch gek hoe je dan na 2 weken anders naar zo'n eiland kijkt dan toen je er de eerste dag aan kwam. Onze vriend Rob (de eigenaar van het verhuurbedrijfje) wees eens nog even op een mooi plekje ergens waar we nog een mooie Rog voorbij zagen zwemmen in het water.
En toen lieten we Tasmanie echt achter ons... en zoal iemand ons op Tasmanie al zei... mocht je het weer niet fijn vinden: come back in 5 minutes.

Tadaaa... toen stonden we in een uur vliegen al weer in Melbourne waar de Australian Open die dag begon. We zijn even rond de stadions gelopen, hebben even genoten van een lekker MCdonalds (ja die bestaan) en hebben kort de stad een beetje verkend. Leuk sfeertje met groot scherm om de wedstrijden te kijken en het mooie en warme weer lachte ons tegemoet.
Next day... onze nieuwe campervan opgehaald in de veronderstelling dat we die met die bloemetjes kregen... echter het werd een andere variant met muzieknootjes genaamd Lou, dus een naam hoefden we deze keer niet te bedenken. Lou is luxe uitgerust, zodat we ook binnenin een bank hebben, een klein koelkastje en een kraantje aan boord. Na een heel formeel gesprek bij de verhuurder (waren heel onpersoonlijk en daar houden wij niet van) met een medewerker waarvan wij uit waren gegaan dat het een jongen was en het later een meisje bleek te zijn (ze snapten maar niet over welke man we het toch hadden toen we iets navroegen hahahaha) begon onze 2e trip. Op naar de great ocean road!!!

Voor mij (Dennis) een herhaling, maar het blijft wel de moeite waard. Zeker gezien het continu aan veranderingen onderhevig is. (Voor degene die met de WJD meewaren... de brug waar iedereen wel een foto van heeft is ingestord :O )
Hierna hebben we flink wat kilometers goed proberen te maken door flink eind richting oostkust af te leggen. Helaas is het systeem met de tolwegen wat vaag, er zijn geen tolpoortjes en bij bepaalde wegen horen bepaalde nummers die je moet bellen om te betalen, dus om dat te vermijden zijn we met ons busje in de spits dwars door het centrum van Melbourne gereden. Mooi avontuur, maar gelukkig hielp de navigatie ons er goed doorheen.
Na de lange dag rijden aangekomen bij een duurdere camping, maar dat gunde we onszelf wel, al helemaal toen we hoorden dat er een jacuzzi was waar we gebruik van konden maken. Na het eten dus de zwemkleren aan en op naar de Jacuzzi, helaas bleek de deur defect/vastgeroest(?) dus daarvoor moeten we wachten op het thermaalbad in Arcen.

Na de reis langs Walhalla waren dan aangekomen in Eden. Een mooie maar ook rustig kustplaatsje waar nog 's avonds een rondje hebben gelopen langs het mooie strand en door het verlaten centrumpje. Vanuit daar konden we op naar het noorden via nog een detour door een national park waar de middag maar even de tijd hadden genomen om een verfrissende duik te nemen aan het schitterende strand. Deze dag waren er namelijk hitte records verbroken over de hele oostkust en steeg het kwik ruim boven de 40 graden uit.... In de schaduw voelde je de hitte van de lucht wanneer de wind flink opstak. Vervolgend door naar Huskinsson vlakbij Jervis bay. Onderweg hiernaartoe begonnen er ineens rood-blauwe lampen achter onze Lou op te lichten dus wij al opzoek naar een plek om hem er voorbij te laten, maar dat was niet de reden van de zwaailichten.... hij moest ons hebben. Nou ja, eigenlijk niet ons, maar Mieke. Hij had tenslotte met zijn adelaarsogen gezien dat Mieke haar gordel niet over haar schouder droeg, maar daar net iets onder (vanwege haar verbrandde schouders) en dat was toch echt levensgevaarlijk en de moeite om de achtervolging in te zetten. Gelukkig konden we het er met een waarschuwing vanaf brengen. Bij de camping aangekomen in Huskinsson was het weer al flink betrokken en moesten we (noodgedwongen) op een veel te dure (50 dollar) en niet heel fantastische camping staan.
Met de wind en de regen maar koken en eten in ons busje, maar ook dat was geen goed plan, want al snel ging de brandmelder die ze Lou hadden aangedaan af.... heel nuttig in zo'n busje. Gelukkig hebben we wel gewoon kunnen eten die avond ;).

Hierna leek het ons wel een goed plan om met het busje de Blue Mountains te bezoeken en dit niet vanuit Sydney te doen met een georganiseerde tour. Het tripje was zeker de moeite waard, het blijft een super mooie omgeving. Helaas (zeker voor Mieke) was er niet heel veel van te zien gezien het weer nog steeds niet opgeklaard was en het op die hoogte super bewolkt/mistig was gedurdende de 24 uur dat we er waren. Gelukkig wel nog door de mist heen een blik kunnen werpen op de Three Sissters en mooi (en gratis) kunnen camperen in het dal in het national park.

Ondertussen hebben we Lou vaarwel moeten zeggen en achter gelaten bij de iets minder formele en aardigere mensen van het verhuurbedrijf in Sydney. Morgen staat nog een (bewolkte..... :/ ) dag Sydney op het program en dan op naar het hete Ayers Rock met het vliegtuig. Waarna de trip huiswaarts kan beginnen.... we zijn dus aan de laatste daagjes begonnen met nog wat moois in het vooruitzicht.

Even nog een update over de skip-bo competitie... 10-6... ja voor Mieke.... (doe ik goed he Martijn ;) )
Doe voorzichtig met de gladheid, kou en sneeuw daar en see ya!